Той, каго мы не сустрэлі,
Чый голас не пачулі сярод дня,
Таксама адзінокі у пустэлі
Пачуццяў не забытых да канца.
Не стане варыянтам лепшым...
Жыццё у палон мінуламу аддаць
Стаяць прад успамінам на каленях
І здзекі ўсе яго пакорліва трываць
Не могуць людзі быць чыёсці ежай,
А самаедства ўсё, злачынна без віны
У нашым свеце столькі замкаў, вежаў
Дзе прынцаў і прынцэсаў не шукалі, не ішлі.