Нишлэп мине минем юлым алдады,
Еракларга алып китте уйларымны.
Аллах анласа, еламады Аллахым,
Ул узенен соенечен мина юллады.
Булса юллар да авыр, кем тузэр иде.
Булган аккан каннарга бу сер була.
Кояш яктылыгы нур булып керде,
Ботен донья сер белэн ямьленэ тула.
Ачып жанымны качар идем еракларга.
Аллах тугры яратканга Пойгэмбэрне.
Кирэк иде, жан тынычлыгын китергэ,
Еракларга жиллэргэ исеп этлэрдэн.
Моххэмэд, синен юлын катлаулы,
Купме жэхэн белэн син корештен.
Булдын син Аллахнын гел анлаулы,
Мэккэгэ юлынны син алып бардын.