З пакон вякоў байкі пра іх,
Лявон з Лявонтіхай удваіх.
Лявонiха працуе , вышывае
Лявон на печы ж адпачывае.
Заужды ён спрытны i ганаровы
Штаны, кашуля , пiнжак новы.
Вось нет жыцця з такою бабай!
То па ваду , то сена грабiць!
Няма да працы ў яго ахвоты
Ў Лявона мары , ды турботы.
Бурчыць Лявонiха спазаранку
«Прыбрацца трэба каля ганку!»
Лявон пацягнеца , што ёсць моцы
Кваску хлябне , пасярод ночы,
Пачэша рэпу , цыгарку скурыць,
З сваёй Лявонiхай пабедакурыць.
Лявонicе душэ ж ласкавай
Купiў ён боцiкi з абцаскамi
Калi ж пускаецца яна ў пляску
Блiшчаць ад боцiкаў абцаскi.
Ён вокам у лева , ў права водзiць
Дзяўчат вясёлых карагодзiць.
Лявонiху ж ён беражэ
Кахае моцна i сцеражэ
Ад хлопцаў важных i лагодных,
Ад думаў сумных i маркотных.
Так усё змiрылася вакол
Заўжды ў iх хлебасольны стол
Гасцей ў хату запрашаюць.
I сто гадоў пражыць жадаюць!
22.02.2018 Лiлiя Воранава (Журавінка)