Як аскепачак сонца, трымаў
Я люстэрка ў пальчыках
У твае вокны глядзеў і пускаў
Табе сонечных зайчыкаў
Для цябе я заўсёды быў простым,
Немудрагелістым хлопчыкам
А я сур'езна, кахаў да слёз усур’ёз
Цалаваў цябе ў снах ля бяроз
Наяве дарыў руж букеты
За табою блукаў, як дакладны сабака
І да слёз, кахаў адзін я небарака
Я сыходзіў, але вяртаўся кожны раз
З розуму сыходзіў ад тваіх вуснаў і тваіх вачэй
Я выпусціў, апошні шанец
І час разлучыў нас
Усё цячэ, усё бяжыць, усё
Усё кудысьці спяшаецца,
Ты прабач, я сышоў і з табой
Хтось цяпер сустракаецца
Толькі сны пра цябе
Да мяне зноў вяртаюцца
Бо я сур'езна, кахаў да слёз усур’ёз
*** Чаму ты не тэлефануеш мне? Ці хоць бы прысніся...
Перевод на белорусский язык М.Троянович