Занядбаная хата, маркотна без меры,
Плача дождж у пустэчы акна...
Адчыняю нямоглыя дзверы --
Ціха ўсхліпне худая сцяна.
Ды прастуджана рыпнуць масціны,
Напаткаўшы забыты абцас...
Хтосьці выткаў ручнік з павуціны
І павесіў на цьмяны абраз.
Ахрышчуся дрыжачай рукою --
Памяць выцісне сённяшні час.
Каб ў душы ўваскрэсла былое,
Ахрышчуся на цьмяны абраз.