Казимеж Пшерва-Тетмайер. Спать!..

Терджиман Кырымлы Второй
Zasnac juz!.... Noc ta pochmurna, bezgwiezdna,
posepnych widzen krynica jest bez dna–
zasnac juz, sklonic na nirwany lono
glowe plonaca, bez miary zmeczona...
 
Przeplynal przez nia strumien mysli dlugi,
a jedna byla smutniejsza od drugiej,
a wszystkie byly smutne bezlitosnie–
chce spac, choc wiem, ze ciagu mysli dosnie...
 
Ha!... Tlum okropny mar cisnie sie bialych,
w szatach zwalanych ziemia i zbutwialych,
tancza wokolo z szalonym pospiechem,
szyderczym w twarz mi wybuchajac smiechem

Widok ich trupich czaszek mie przeraza,
dusi mie zgnila, wstretna won cmentarza,
a ten smiech strasznej ironii sie wwierca,
jak tepa sruba, w glab mojego serca.
 
Tlocza sie ku mnie ohydna gromada,
trupie swe rece na czolo mi klada
i sprochnialymi szczekami klekoca
najokropniejsze z wszystkich pytan: Po co!?...

Kazimierz Przerwa-Tetmajer
 

Спать!.. Этой хмурой, беззвёздною ночью,
в бездне угрюмых видений нет мочи
жаркую в устали крайней на нервах
голову лону нирваны доверить.

Дум протянулась в уме вереница,
немилосердно печальных– не спится,
хоть в никуда их навек провожая
верно усну– уж надеюсь и знаю...

Ах!.. Привидения в саванах грязных
коло вертят надо мною заразно,
ядом кладбищенским пахнут до рвоты,
с визгом хохочут свои привороты

так, словно в сердце буравчики вертит
мерзкая сволочь могильная этих
кем воскрешаемых полускелетов–
лысых, безглазых, не канувших в лету?

Туже и круче орава теснится–
лоб осязают гнилые десницы,
тлелые губы невнятно лепечут
сущую жуть: «Ты ль, надеешься, вечный?»

перевод с польского Терджимана Кырымлы