http://www.stihi.ru/2018/06/05/4410
як даун вечар-акцёр
Як даун, вечар, альбо дзень,
ужо не хавае жаху міны,
калі ад лістоўніцы цень
кладзецца ў гладкія язміны.
А мыу гутарцы прыватнай
разгарачачыся залішне
пад яблыняю кручкаватай,
І п'ем не чай, а сок ад вішні!
І ўсё, як быццам няўзнак,
у прыбраных агародных шатах,
дзе ў кожнай градцы густ і смак,
за агароджай – дуб кашлаты!
Нас і пятрушку па віхорах
павек цярэбіць надакучыць
Антонію. За ім Хвядос, во гора -
траву не косіць толькі мучыць!
На верхавіну крыж вярнулі, -
вось ад таго і плоданасіць
картоха, грады, грушы-дулі
п'яная балбатня ўсё спросіць...
Ужо пераходзіць на Басе
павольна дружа-авіятар!
Пярэсты Пастарнак у расе,
Падносіць жонцы мак, аматар.
Стальніцы колер бураваты
працёрты кветкамі ад баязліўцаў.
Пакуль шыпшыннік вінаваты,
З’ядзім яшчэ па адной сліўцы
Не праспявана шчэ Юнона і Авось,
мацюк суцэльны, нібы чаравік.
Няхай прадула ўсіх наскрозь,
для вешалкі прыбіты, цвік...
Не разыходзімся… хоць топак
наш дыялог з зазыўных марак!
Як брод у багне, не да стопак,
вядзе ці ў пекла, ці да чарак.
Ды лістаўніцы ўсё адно
пра што гудуць тры чалавека,
чыйму сяброўству хутка дно,
чыйму стагоддзе ўжо ад века.
і зноў пра ўсё аголена
жывое да жывых малекул!
Перевод на белорусский язык