http://www.stihi.ru/2017/12/23/7860
Травень і граблі
Калі трактарыстам зваўся
І чортавым слабаком.
Я ў той дзень вельмі злаваўся,
Пад уражаннем кнігу спаліў жыўцом.
Натхненне прасіў прачнуцца
Ўпершыню ў маім існаванні памеру.
Не даваў супакою ручцы-
Суткамі не адрывалася ад паперы.
З ёй усё было складана-
Глыбокая дэпрэсія і поўная апатыя,
А я як баран упартым званы
На прапановы адказваў адмоўна.
Родны пакінуў кругі,
А мне яшчэ горш толькі стала.
Мінус чацвёрты з сям'і-
Унутры замест матылькоў паганкі.
Я чытаў яму вершы,
А ён усё сваволіў са струнамі.
Скласці рваліся
Шэдэўр- душэўны і грубіянскі.
Сам пачкамі штампаваў,
Гадзінамі на паэзію марнуючы дні.
Не, зусім не графаман,
Я выкладаў зычны крык душы.
Бегаў пад гарэлкай
Па зялёным полечку-полю.
Гаражы нямыя
Павярнуліся да мяне спіною.
Я мармытаў пад нос
Пра прыроду, з дзіцсадкоўскай рыфмай.
Як уплывала ж бухло,
Але лапатаць не змог спыніцца.
Я спаць адразу лёг,
Бахарым і з пабітым сэрцам.
Здрадзіла каханне,
А я ўсё так і не знайшоў іншую панну.
Жадаў я цемры здрадзіцца,
Але да гаворкі ткі прыслухаўся.
Another day у мой ранец,
Курт не дачакаўся душачкі.
У рот зацягнуў хімозу
Першы, першы ў жыцці разоў.
І адну чвэрць года
З ёй не мог растацца ніяк.
Мяне так мучылі пачуцці-
Агіда і суперажыванне,
Іронія, злосць з сумам,
Каханне, граблі, расчараванне.
Перевод на белорусский язык