http://www.stihi.ru/2018/06/02/3273
Мелката запаўняла ўвесь дзень,
а імглістага шмат.
Слепіць жоўтым
апошні трамвай,
абразаючы шлях.
Бы апошні рывок...
Ну, ачуйся!
Вось краёчак ён блізка.
За рысай – пусткі,
крыжы,
запал дурной рызыкі.
Паралелі стуліцца
павінны,
толькі дзе – не адкажу.
Рэкі назад, ашалеўшы,
разгорне
нечаканасць сустрэчы.
Жыццё адно.
Не дрыжы над агнём,
дараваным Ўсявышнім.
І кахання не сарамацься, не
шукай:
хто ж быў трэці лішні.
Распасцерла два белых
крыла
птушка райскага саду.
Дзве душы яна разам спляла,
да іх – маленні пра літасць.
Ён стаў правым крылом,
а іншы – левым,
каштоўным не менш.
Далеч Усходу – званком
змен,
Святлом з Захаду – вечнасць.
Перевод на белорусский язык