Я адшукаў ў бязмежжы дум
Адзіную, што так кахаў калісьці...
У замеці падзей усплывае светлы сум,
Ды сцеле лістапад пажоўклым лісцем.
І горкаю слязой крыніца б'е, --
Сустрэча наша так і не ўдалася...
У думках я кахаю зноў цябе,
Як тую, што ў юнацтве засталася.