"Подходит ночь. Разит вином от сборищ.
Желтеют окна. Слеп людской поток.
У слов, летящих к людям, - та же горечь
И нежность, оклеветанная так.
Вот час, когда, смешав и перепутав
Стук пульса, дождь и чей-то разговор,
Является в сознанье лилипутов
С неоспоримым правом Гулливер.
Какому-нибудь малышу седому
Несбыточный маршрут свой набросав,
Расположившись в их бреду, как дома,
Еще он дышит солью парусов,
И мчаньем вольных миль, и черной пеной,
Фосфоресцирующей по ночам,
И жаждой жить, растущей постепенно,
Кончающейся, может быть, ничем..."
Падыходзіць ноч
"Падыходзіць ноч. Смярдзіць віном ад зборышч.
Жоўкнуць вокны. Сляпы людскі патак.
Ад слоў, людзей, - усё тая ж горыч
І пяшчота, абгавораная так.
Нас час змяшаў і пераблытаў
Стук пульса, дождж і нечы недавер,
З'яўляецца ў свядомасць ліліпутаў
З бясспрэчным правам Гулівер.
Якому-небудзь малышу сівому
Маршрут нязбытны накідаў,
Размясціўшыся ў іх трызненні, каля дому,
Дзе соль і ветразяў, і спраў
Імкненнем вольных міль, і чорнай пенай,
Фасфарысцыруючых па начам чужым,
І смагай жыць, растучай у нашых венах,
Што кончыцца, магчыма і нічым..."
Перевод на белорусский язык