Матылёк
Складаю крылы нібы матылек,
Што ласуецца герберы нектарам
Бяру пяро, сплятаю з слоў вянок,
Каб прыгажосцю стаўся роўны марам!
Блакит малюю на бялюткім аркушы
Тваіх вачэй, якіх я не пазнала.
Бурштынаў з дыяментамі душы
Тваёй знайду на беразе нямала,
Як дня хвіліны коціць сонца далей,
Так л'ецца звон на струнах мрояў хваляй!
На часткі рве мне сэрца пры адлёце,
Як матыля крылом на развітанне
Ўздымае ветрык мараў пажаданне
Ляцець с табою ў шчасці і турбоце,
Каб вершам душы чараваць людзкія,
Дзе мы с табою - матылькі жывыя!