Бегла Восень па дарозе,
Уздымаючы вятры.
Цёмнай хмарай засцілала
Красу роднай стараны.
Знікла лета.
З ім уплыла радасць сонечных дзянькоў.
Стогне Лес:
“Прыйдзе Завея, сціхне гоман ручайкоў!”
Пахмурнелі Клён з Бярозай.
Лісце жоўкне на зямлі.
Прыгадалі, як вясною
Прыляцелі Жураўлі.
Знікла лета.
Спевы птушак не пачуе Лес зімой.
Толькі ў сэрцы ёсць надзея –
Птушкі вернуцца вясной.
Загудуць і пракурлычуць
У сінім небе Жураўлі.
Усміхнуцца Клён з Бярозай:
“Да вясны, усё ж, дажылі!”
17.09.18