Ян Таировский. Краткая заметка к автобиографии. Ру

Максим Троянович
Вас я слушаю. Кто мне звонит? Говорите!
Знать хотите, чего не касался мой взор?
Я ни разу быка не убил на корриде,
Хоть нередко мне снилось, что я - матадор.

Знать вам хочется, где не бывал никогда я?
Знать хотите, не делал чего никогда?
Не бродил, например, по дорогам Китая,
Не бывал на Луне, не оставил следа.

Не бывал и под куполом цирка ни разу,
Потому и не мог я оттуда упасть,
Чтоб напомнить кому-то разбитую вазу.
Льву не клал никогда свою голову в пасть.

Не играл ни на скрипке я, ни на баяне.
Чтоб ходить на руках, не хватало мне сил.
Но зато постоянно фамилию Яни
За спиной,  как рюкзак с документом, носил.

Никогда не глотал я, друзья мои, шпагу,
Не терял, как другие, своей головы.
Посетить не сумел я ни Лондон, ни Прагу.
Не пришлось побывать и в Париже, увы.

Жизнь моя, вам скажу я, совсем не малина.
Чтоб её описать, слов зову мастеров.
Но зато я имею прекрасного сына,
Но зато написал десять тысяч стихов.


Кароткая нататка да аўтабіяграфіі
 
Вас я слухаю. Хто  тэлефануе? Гаварыце!
Жадаеце ведаць ці дакранаўся да зор?
Я ні разу быка не забіў на карыдзе,
Хоць нярэдка мне снілася, што я - матадор.

Жадаеце ведаць дзе не быў ніколі я?
Ведаць жадаеце, ці быў уражаны цудам?
Не блукаў, па дарогах дзе Кітай і Манголія,
Не хадзіў я па Месяцы і там ужо не буду.

Не хадзіў і пад купалам цырка ні разу,
Таму і не мог я зваліцца адтуль,
Каб нагадаць камусьці пабітую вазу.
Ільву ў пашчу не клаў сваю галаву пакуль.

Не іграў ні на скрыпцы, ні на баяне.
Каб хадзіць на руках, бракавала мне сіл.
Але затое ўвесь час прозвішча Яни
За спіной,  як заплечнік з дакументам, насіў.

Ніколі не глынаў я, сябры мае, шпагу,
Не губляў, як іншыя, сваёй галавы.
Наведаць не здолеў я ні Лондан, ні Прагу.
Не прыйшлося пабываць і ў Парыжы, увы.

Жыццё маё, вам скажу - не маліна.
Каб яго апісаць, я не клічу майстроў.
Але затое я маю выдатнага сына,
Але затое напісаў дзесяць тысяч слоў.


Перевод на белорусский язык Максима Троянович