У даспелым жыце сінія валошкі
Водарам таемным кружаць галаву …
Не забыць ніколі валашковы погляд,
Што ўстрывожыў сэрца шмат гадоў таму.
Колькі беспрасветных думак праляцела,
Колькі недаспаных, стомленых начэй,
Бо ў жытнёвым полі сінія валошкі
Колерам падобны да тваіх вачэй.
Задуменны вецер не калыша голле,
Светлыя аблокі ў паднябессі спяць,
А ўздоўж сцяжыны сінія валошкі
Пад астылым промнем моўчкі зіхацяць …