Инна Фролова. Из Уральского дневника

Владимир Сорочкин
Мне долго будут сниться поезда,
Что еженощно мчатся в никуда
Сквозь златотканый радостный простор,
Сквозь шапки вековых Уральских гор…
Врывается в сознанье, как дурман,
Во сне таёжный синий океан.
И звездопады тёплых нежных слов
Пробудят светом тихую любовь.
И снится вновь: летят туда-сюда
Крылатые ночные поезда.

Перевод с белорусского


З Уральскага дзённіка

Мне доўга будуць сніцца цягнікі.
Імчаць штоноч яны праз бальшакі,
Праз радасць злататканых рэк,
Праз векавы Уральскі абярэг…
Закружыць галаву, як дурнап’ян,
У сне таёжны сіні акіян.
І зарапады цёплых шчырых слоў
Святлом абудзяць ціхую любоў.
І сніцца зноў: нясуцца нацянькі
Акрыленыя небам цягнікі.