Ціха кружыцца снег…
Засыпае праблемы людзей,
Выцірае малюнкі на кімсьці пратоптаных сцежках,
Раптам бачыцца ўсё наяву,гэта значна прасцей,
Вылучаючы тое, што для кожнага будзе бязмежным.
Ціха падае снег…
Разам з ім апусціўся спакой,
Параўняў ён калдобіны ўсе мітуслівага шляху,
Быццам светлы анёлак сваею нябачнай рукой
Дапамог, як заўжды, незаўважна,з вялікім размахам.
Ціха кружыцца снег,
Абдымаючы свет чысцінёй.
Паўсядзённасць жыцця з белым снегам становіцца святам.
Як прыемна зноў цешыцца гэтай святой цішынёй,
Адчуваць прыгажосць, и да мэты імкнуцца зацята.