Юзеф Чехович. Перемены

Терджиман Кырымлы Второй
Перемены

Летишь метеор точно
пока в тёплой крови нехватки нет
в груди размеренно стрекочет моторчик
из мозга бежит к руке проводок не нерв

Как механизму пристало
мыслишь скрижалями из металла
кружащими белками в дивных колках
функционируешь удало
до боли колик

Вот и плачешь
куда мол кривая тебя несёт
прямые балуют– вместо квадратов ромбы
в каждом голосе слышны в бесстыдстве всём
Последнего Дня трубы

Отворились глаза голУбые
видят вместе Суд и магазинную витрину
взаимопроникается толпа– архангелы и люди
море туч балует не Римом
улицами сквозь трамваи поперёк
тянутся мглистые колесницы
под мостами розовые молнии наотмашь студень

Отворились глаза голУбые
видишь себя моряка в Азии
и детку трёхпятилетку
в варшавском дворе
и выпускника гимназии
и прочих стоящих толпой огромной
где все суть ты
чего не емлешь умствующей гравировней

Мысли прямые балуют миры буря застит
фонари гаснут под ветром диким
в темноте труба напасти
ты молишь

ПРИГОЛУБЬ ВЛАДЫКО

Вот ты и мёртв
в механизме что-то живо да не то
лопнула некая пружинка
и ты пал красавец метеор
на совсем иную планету

Юзеф Чехович
перевод с польского Терджимана Кырымлы



Przemiany

Zyjesz i jestes meteorem
lata cale tetni ciepla krew
rytmy wystukuje malenki w piersiach motorek
od mozgu biegnie do reki drucik nie nerw

Jak na mechanizm przystalo
mysli masz ryte z metalu
kraza po dziwnych kolkach (nigdy nie wyjda z tych kolek)
jestes system mechanicznie doskonaly
i nagle sie cos zepsulo

Oto placzesz
po katach trudno znalezc przeszly tydzien
linie proste faluja– zamiast kwadratow romby
w kazdym glosie slychac w calym bezwstydzie
Ostatecznego Dnia traby

Otworzyly sie oczy niebieskie
widza razem witryne sklepowa i Sad
przenika sie nawzajem tlum– archanioly i ludzie
chmurne morze faluje przez lad
ulicami skros tramwaje w poprzek
suna mgliste rydwany
pod mostami rozowe blyskawice choc grudzien

Otworzyly sie oczy niebieskie
widzisz siebie - marynarza w Azji
a zarazem 3-letniego 5-letniego chlopca
na warszawskim podworku
i siebie przed matura w gimnazjum
namnozylo sie tych postaci stoja ogromnym tlumem
a wszystko to ty
nie mozesz tego objac szlifowanym w zelazie rozumem

Mysli proste faluja swiaty zacmiewa wichura 
gdzie wiatr dmie– gasna latarnie
traba w ciemnosci ponura
i wolasz

WLADYKO PRZYGARNIJ

Otoz i jestes umarly
w mechanizmie poruszaja sie kolka ale nie te
przez zepsucie sie malej sprezynki
spadles piekny meteorze
na zupelnie inna planete

Jozef Czehowicz