На мяне наляцела турбота,
Я не ведаў, куды сябе дзець.
Як ваўком, загрызла адзінота
І яе немагчыма цярпець.
Я з табою чакаю спаткання,
Ды марудна хвіліны ідуць.
На мяне камары паляванне
Зноў адкрылі і хутка з'ядуць.
Паплылі вось па небу аблокі,
Цеплы доджык павольна пайшоў.
І ня стала ўжо больш спякоты,
Я прытулак пад дрэвам знайшоў.
Па зямл! моцна стукалі кроплі,
Абвясціў наваколле пярун.
Мае плечы да ніткі прамоклі,
Выглядаў, як нязграбны лясун.
Навакол зіхацелі маланкі,
Здрыгануўся ад грому абшар.
І, як быццам бы з божжай дзялянкі,
Дожджык сыпаў усё з шэрых хмар.
Час прайшоў, разам зніклі маланкі,
Навальніца кудысьці пайшла.
Неба стала, як чыстая шклянка,
Вось, а ты да мяне не прыйшла.