Сувукъ къыса къалмасын деп юрегим,
Кёплер излей иссиликни оьзюне,
Излесе де тапма болмай герегин,
Пашман эте юрегин де, сёзюн де.
Башгъалары артын-алдын ойламай,
Тувра чыракъ ярыкыгъа да учалар,
Къанатларын къызгъанмагъа къарамай,
Ярты-ярым болуп яллап къачалар.
Яллап-гююп, къанатларын сюйреп де,
Гьаран юрюй, учмакъ къайда олагьа
Насип къайда, алып болар тилеп де,
Отда яллар оюндан сакъ боларгъа.
Тапма къыйын тас этилген насипни,
Нетме герек оту сёнген агь-зардан,
Аллагь кёмек этгей эди сакъланма
Аз сама да исив етмей азардан!
Умутларынг ювукъ этип яшавгьа,
Айлананга бир къаратсанг гёзлеринг,
Гюн яргъардай иржайывунг ошавда
Къызгьанмасанг досдан йылы сёзлеринг.
Сен биревге исси кюйде иржайсанг,
Шо иржайыв гёйгюн ачар кёплени,
Гьар юрекни бола сенмес ярыгьы,
Шо ярыгъын савгьатыдай кёклени.