Бувижоним ховлиси

Мадина Хасан
 
Куркам файзли ховли уртасида сури,
Ток барги турт устунни чирмаб ураган.
Ховуз челагин иситган офтобнинг нури,
Кичик бог тупрогини тогам кураган.
 
Хамиша ланг очик, ёпилмас дарвоза,
Кук ранг тахталари эскирган бироз.
Сув сепилган дахлиз салкин ва тоза,
Илк бор мева солган экилган гилос.
 
Камтарин тунка том, оддий болорлар,
Дарз кетган, боиси балки об-хаво.
Шифтнинг бурчагида калдиргоч болалар,
Инига учиб келар хар келганда бахор.
 
Кираверишингиз билан унгн томонда эшик,
Дераза ярмигача ок сурпдан парда.
Ичкарида кадимги накшинкор сандик,
Тахланган курпа-ёстик устида сузана.
 
Хона безаги мукаддас «Куръони Карийм»,
Бувижоним тасбехи, азиз жойнамози.
Деворда осиглик бир йиллик таквим,
Сана тугагач узилар утган кун когози.
 
Ясама ёгоч жавонда чиккилар соат,
Кузгуга кистирилган тасвирлар ок-кора.
Мархум бобом, кичик тогам акс этган сурат,
Йиллар умр сархисоби, учмас хотира.
 
Туртбурчак шаклда тушалган курпача,
Эски узбекона йул-йул дастурхон.
Пахта гулли чойнак-пиёла, сопол ликопча,
Парварда, туршак хамда бувим ёпган нон.
 
Ховлининг бурчагида кад ростлар тандир,
Ёнида учоги бор, утин йигилган.
Дунёдаги энг мазали узбекча нон, патир,
Шу ерда бувим куллари ила ёпилган.
 
Беш-олти кадам ортда кичик ошхона,
Одимгина пахса девор, охакланган холос.
Нонуштага зур ширчой, пешинда шурва,
Кечки овкат козонкавоб якшанбага хос.
 
Хеч эсимдан чикмайди мехрибон бувим,
«Хамир кор, урганасан» деб ёярди сурпа.
«Ун кушиш керак оз-оз, тузли идиш суви»,
Жон-жахдим-ла муштлардим кучим етиб зурга.
 
«Увол булмасин ноннинг хатто ушоги,
Ортдими? Майда-майда туграб куритгин.
Оч-ночор 200 граммдан уруш вакти чоги,
Беш одамлаб булиб еганмиз, кадрига етгин»!
 
Ховли марказида ховуз, ёнида кичик бог,
Бир хуроз, йигирма товук бор товукхона.
Жужалар тупрок титиб юрар кунгли тог,
Чап томонда устахона, унгда огилхона.
 
Икки бука, икки бузок, бир куй. Бир сигир,
Сомон хам гузапоя терилган томгача.
Тогам кеча-ю кундуз парвона гамхур,
Негадир хаммасин номи узбекчамас, русча.
 
Мен яхши курган сигир – Маруся эди,
Икки марта туйсин деб буктириб куйганман.
Ток баргини яшириб берардим ха деб,
Пишмасдан хом узумни барин едирганман.
 
Тогам хуп донги кетган жа машхур ошпаз,
Туй-маъракага чакирар етти махалла.
Кассоб хам кули енгил, мехнатдан кочмас,
Дошкозонда боплайди ошми, халиса.
 
Эркак кишига кирк хунар оз деган накл бор,
Узбегим хар бир хикмати ноёб хазина.
Тогам яна кули гул уста-дурадгор,
Атайлаб ховлида курган устахона.
 
Шундок ёнгинасида бетон тевараги,
Ер остидан сув чикар бириктирилган насос.
Кишда сал очик турар краннинг жумраги,
Изгиринда сув музлаб колмасин деб бехос.
 
Мис обдаста ёнма-ён тахорат учун,
Мехрибон бувижоним ёктирган анжом.
Беш махал намозда эди, токи бор кучи,
Килган ибодатларини кабул эт Художон.

Хар йили Рамазон ойи тутдилар руза,
Солих амаллирини соябон этгин.
Бувимни эслайман ким Исломдан сузласа,
Эй Аллохим бувимни жаннатга элтгин.

Навоий, Оксой кучаси туккизинчи хонадон,
Эргашой бувим яшаган камтар ховли уй.
Афсус вакт ортга кайтмас, бирок бардавом,
Ширин болалигимдан хотира бу уй.

 
MA*DINA 20.06.2018