Бруно Ясеньски. Блюющие статуи

Терджиман Кырымлы Второй
Блюющие статуи
...................Госпоже Искусству.

Окривевшие накось по клавишам строем
в ряд бемоли скучают зевая уа-а-а-а...
А Джоконда в трусах, став на столик верстою,
надирается с шумом cacao-choix.
 
За окном– предрассветного парка осенность–
не шахсейня шиитов: бичи не коре. 
лишь незыблемых статуй своя неизменность
«по местам» в неколеблемом камне correct.

Вы сегодня классически... скажем, небрежны...
Вы, что холодно катит сердца a cerceau,
да, гордячка... умевшая в пенистом прежде
с шиком в пляс припустить после 3-х curacao.

Восхитительно то, как Вы держитесь в тоне
в такт со временем вся абсолютно moderne:
так, у Вас декламирует в белом салоне
Ивашкевич по средам, по пятницам– Стерн.

Я же, враг мясопустам едва кулуарным,
где правительство думает, любит и ест,
рад вечор в покаянье своём будуарном
платонически Вас видеть deshabille...

А пока попрошу Вас на час опроститься:
осмелевший лакей лыбит "жизнь хороша"
ну давайте же взапуски парком носиться,
и на лавки валиться остыть не дыша.

Поцелуйные звёзды в четыре вороня,
в импульсивном эксцессе за энным Clicot
ввверх тормашками мир нам явится синхроня
как в попутанной плёнке от Pathe & Co.

Будет нонсенсов пляс хаотически светел:
было, ночью от губ и вина опьянев,
я БЛЮЮЩИЕ СТАТУИ в кущах заметил
дюжиною лакеев несом не во сне.

перевод с польского Терджимана Кырымлы


Zygajace posagi
...................Pani Sztuce.


Na klawiszach usiadly pokrzywione bemole,
Przerazliwie sie nudza i ziewaja Uaaaa...
Rozebrana Gioconda stoi w majtkach na stole
I napiera sie glosno cacao-choix.

Za oknami przeswieca zoltych alej jesiennosc,
Jak wedrowne pochody biczujacych sie sekt,
Tylko biale posagi, strojne w swoja kamiennosc,
Stoja zawsze «na miejscu», niewzruszenie correct.

Pani dzisiaj, doprawdy, jest klasycznie... niedbala...
Pani, ktora tak zimno gra sercami w cerceau,
Taka sztywna i dumna... tak cudownie umiala
Nawet puscic sie z szykiem po 3 szklach curacao.

I przedziwnie, jak Pani nie przestaje byc w tonie,
Bedac zreszta obecnie najzupelniej moderne.–
Co srody i piatki w Pani bialym salonie
Swoje wiersze czytaja Iwaszkiewicz i Stern.

A ja– wrog zasadniczy urzedowych kuluar,
Gdzie sie mysli, i kocha, i rozprawia, i je,
Mam otwarty wieczorem popielaty buduar...
Platonicznie podziwiac Pani deshabille...

Ale teraz, jednakze, niech sie Pani oszali,–
Nawet lokaj drewniany juz osmiela sie smiec...
Dzis bedziemy po parku na wyscigi biegali
I na lawki padali, zadyszani na smierc.

A, wpatrujac sie w gwiazdy calujace sie z nami,
W pewnym dzikim momencie po dziesiatym Clicot,
Zobaczymy raptownie swiat do gory nogami,
Jak na filmie odwrotnym firmy Pathe & Co.

I zatancza nonsensy po ulicach, jak ongi,
Jednej nocy pijanej od szampana i warg,
Kiedy w krzakach widzialem ZYGAJACE POSAGI
Przez dwunastu lokajow niesiony przez park.

Bruno Jasienski