А вокруг прохладная погода.
Дождь прошёл походкой молодой,
И омыл сады и огороды
Дождевой спасительной водой.
Травы над землёй встают чернявой,
Всё цветёт – во сне и наяву,
И дубок-подросток кучерявый
Словно шепчет Господу: «Живу!»
И пролиться радужные краски
Из-за туч стремятся поскорей.
Скоро солнце выйдет по-хозяйски
На просторы вечности своей.
Перевод с белорусского
Мікола Шабовіч
* * *
Навакол – зямная прахалода.
Дождж пайшоў спаволенай хадой.
І сады ўздыхнулі, і гароды,
Дажджавой абмытыя вадой.
Ажылі прывялыя ўжо травы,
Кветкі ўверх прыўзнялі галаву,
І дубок маленькі кучаравы
Нібы шэпча некаму: “Жыву!”
Сінява выглядвае з-за хмары,
Бы чакае вызвалення міг.
Хутка сонца зноў загаспадарыць
На абшарах вечнасці сваіх.