Забурилася душа,
Шлях дадому снитца –
Ды пачудилась карша
На краю станицы…
Повс каршы курень стаить –
Ръдавой, радёмай!
Ажнык серца защамить,
Как згадал пазёма…
Ды згадалася: мальцом
Сигану на рели,
Так загойдаюсь –
Пунцом лани багравели!
Пирясигну чирьз чигень,
На каршу присяду;
Ды радёмай мой курень
Гож в усем пагляду!
Мой рундук, базы, баштан
С памятов ня сходють…
Куринём таперь курган
Стал мне в том паходи…
Куринём мне стал курган
В том стяпном паходи…
Май, 1918