Сядзеў пад кусточкам
Маленечкі зайчык
І мовіў, і мовіў
Маленькі ружанчык,
Прасіў у Нябёсаў
Сабе дапамогі,
Не спадзеючыся
На вушкі і ногі.
А побач бяда….
Закрычала варона!
Дык вось дзе, ружанчык,
Твая абарона!
Пабег з-пад куста
З усіх лапак сваіх.
Уцёк ад лісы.
Дапамог яму слых.