Часам і сонца з-за хмар усміхнецца
Вельмі панурым восеньскім днём.
Восень сыходзіць. Зіма звыкла пнецца
Лужы зацягваць тонкім ільдом.
Снежань марозны спусціць знянацку
Снежную замець уначы з ланцуга...
Ёлка ў хаце, бліскучыя цацкі, --
Ў дзверы нячутна скрабецца туга.
Свечка на покуці слёзна дыміцца...
Прывід жаночы ў абдымках святла...
Ён уваскрэсне, калі памаліцца --
Ды словы малітвы зіма замяла.