Болеслав Лесьмян. Вифлеем

Терджиман Кырымлы Второй
Вифлеем

Сон меня разбудил: явь оставила память
звёздной пыльцы в ресницах– почто? кто б ответил.
В мир иной, не похожий на эти, с волхвами
всмерть хотелось сбежать– в мир отличный от этих!

Мчусь во тьму! От себя и предчувствий недобрых.
Вижу выгон, стада– полусонные, немы;
город, помнящий Сына– мещанам Он дорог?
и коптилки в оконцах слепых Вифлеема.

Время дорого! Ну же, головка шальная!
Овцы возле пещеры! Доверясь отраде,
о звезда Вифлеема, тобой заклиная,
тормошу пастуха прикорнувшего рядом.

Где волхвы, отвечай?– «Теней их рудознатцы
говорят, что с дарами, трудны на помине,
в прах развеялись там, у корчмы по-над тыном
по дороге в ничто: сказке больно сказаться».

Где Мария? – «Не ведаем, знали– забыли.
Расспроси у могилы– не сыщешь– у неба.
Бог?– «Распятый? Давненько его схоронили.
Есть слушок, на земле таковым он и не был».

Магдалина?– «Я пнул её там, на Голгофе–
промолчала. Пошёл ты к своим, опоздавший!»
Горстка строф– о, моё сновиденьице в штофе,
заклинаю: зачем? есть чужое и наши.

перевод с польского Терджимана Кырымлы


Betleem

Sen mie ze snu obudzil. Przespalem byt drobny
Gwiezdnej smugi na rzesach. Snila sie– dlaczego?
Chcialem razem z Magami isc w swiat, niepodobny
Do zadnego z tych swiatow. Wiem, ze do zadnego!

Biegne w mrok, byle biegnac! Moze ich dogonie,
Choc mi trudno przeczuciu opierac sie zlemu.
Juz widze pierwsze stada, spiace na wygonie,
I swiatla w Bogu slepych oknach Betleemu.

Zblizam sie do jaskini. Nigdy, lub tym razem!
Chwili tracic nie wolno! Spiesz sie, nedzo ziemska!
Jeden pastuch wbrew cudom drzemie popod glazem
Budze go w imie twoje, gwiazdo Betleemska!

Gdzie Magowie?– «Odeszli. Badacze ich cienia
Glosza, ze wraz z kadzidlem i myrra i zlotem
W kurz sie marny rozwiali pod tej karczmy plotem,
Gdzie droga w nicosc skreca. Tyle– ich istnienia».

Gdzie Maryja?– «Mow o Niej z niebem, lub mogila.
Nikt nie wie– i nikt dzisiaj nie odpowie tobie».
A gdzie Bog?– «Juz od dawna pochowany w grobie,
Juz szepca, ze go nigdy na swiecie nie bylo!»–

A gdzie jest Magdalena?– «Zapatrzona w zgony
Przemilczala bol hanby, gdym ja kopnal noga.
Wracaj tam, skad przychodzisz– ty smiesznie spozniony!»
Nie mam poco i nie mam powrocic do kogo!

Boleslaw Lesmian