Игнацы Красицкий. Репка

Терджиман Кырымлы Второй
Rzepa

Kulawy, gluchy, stary i slepy
zeszli wor rzepy.
Chcialo sie podjesc, bo jesc nie mieli:
lecz gdy szlo o to, jakby ja wzieli,
powiedzial stary: »ja nie ugryze«;
powiedzial chromy: »ja ledwo lize«;
slepy: »nie widze jej, towarzysze«;
gluchy: »a ja was, bracia, nie slysze«.
I tak gdy ciagle spor z soba wiedli,
zostala rzepa i nic nie jedli.
Jak u nich rzepa, tak u nas mienie,
kazdy ma swoje wyrozumienie,
gdy o zysk idzie, chcemy zarobic,
a kiedy na zysk, nikt nie chce robic.
 
Ignacy Krasicki


Репка

Хромой, глухой, слепой и старый
на огород пришли недаром:
им есть хотелось столь же крепко,
как в стол и дом впилася репка.
– Я без зубов,– старик поведал.
–Хромать обратно без обеда...
– Я глух как пень... –Ни зги не вижу...
За словом слово дальше, выше
летят себе, а репа там же:
где голод головы куражит,
там руки с языками машут.

перевод с польского Терджимана Кырымлы