Анастасия Котюргина. Умирают авто под снегом...

Валерия Салтанова
* * *
Умирают авто под снегом.
Пожалей их! Снуёт народ,
И лечу я на пару с небом
В глаз любимых водоворот.
Мне не выстоять в поединке.
Поцелуями с высоты –
Видишь? – даже летят пылинки,
Обгоняя снежинки-льдинки…
Притяжение – это ты.
Но не примет почтовый ящик
Писем брошенных и молящих…
Как же жаждут тепла они…
Обмани меня, обмани!
Все снега нынче пахнут болью,
Но растают – уйдут на волю,
Напоив расставаньем вволю…
Трудно бредить, да просто – жить!
Просыпаются гаражи,
В них – счастливые автомобили.
Напевает про Питер Билли,
И мне хочется аж до стона,
Растворясь в белизне перрона,
Вдруг увидеть – хотя б во сне:
Ангелочек Первого Снега,
Словно счастья святая нега,
Тихо сел на твоём окне…

Оригинал:

* * *
Паміраюць аўто пад снегам –
Пашкадуй іх цішэй-цішэй.
Несустрэтаму чалавеку
У вір шалёных тваіх вачэй
Захацелася.
Парушынкі –
Пацалункамі з вышыні.
Выпадае з паштовай скрынкі
Ліст балючай ужо дзяўчынкі,
І так хочацца цеплыні.
Падмані мяне, падмані!
Усе снягі патыхаюць болем,
Усё растане калісь – не болей –
І растаннем сыдзе.
Даволі!
Цяжка трызніць,
Ды лёгка жыць!
Прачынаюцца ў гаражы
Шчаслівыя аўтамабілі,
Пра Піцер спявае Біллі,
І хочацца мне да стону
Падкрэсліць снегам пероны
І выбухнуць на мяжы!
Сняжынкамі пабяжыць
Шчасце маё.
З разбегу
Распесцімся
У зіме.
Так лёгка ўбачыць мне –
Анёлак Першага Снегу
Сядзіць на тваім акне…

Перевод с белорусского.