Стаю адзін на чыстым поле,
Дзе шлі смяротныя баі.
Не,не забыць іх мне ніколі,
Байцоў,якія тут ляглі.\
Слёзы самі капаюць з вачэй,
Сэрца замірае ад болі.
Ад тысячы бязсонных начэй,
І нашай бітвы за волю.
А гады бягуць усё шпарчэй,
Прыпыніць іх немагчыма.
Памяць, як агонь,гарыць жарчэй,
Змахну слязу,хоць мужчына.
Праходзіць час і пакаленні,
Зменяюць адзін аднаго.
75 год пасля вызвалення,
Прайшоў быццам дзень усяго.
Там,дзе шлі баі,расце жыта,
І цяжкі колас звіс на дол.
Шмат намі пройдзена,пражыта,
І мірны край цвіце наўкол.
Паўсталі,загаілі раны,
Выраслі ўнукі і дзеці.
Эстафету ім перадалі,
Каб мір бераглі на свеце.