Засвяцілася на небе яркая вясёлка.
Пэўна дожджык прысыпае дзесьці ля пасёлка.
Гэта шчасце, гэта радасць па такой спякоце,
Бо панікла, бо засохла ўсё на агародзе.
Спадзяюся, і над намі скора будзе свята:
Запрацуе, зашчыруе палівач заўзяты.
А пакуль яшчэ ні кроплі, рэдкія ападкі,
Узяўшы кубачак з вядзёркам, сунуся на градкі.
Там нямала карпатлівых спраў ёсць для жанчыны.
Распраўляюць сваё лісце ўдзячныя расліны.
Наталяецца зямліца, аддае што мела,
Каб наўкола ўсё жывое пышна зелянела.
Хоць нялёгка і балюча, горача, ды колка…
Засвяцілася ж на небе яркая вясёлка!
Што стагнаць, злаваць ды плакаць? Будзе добра, знаю!
І з усмешкаю вадзічкай кветкі паліваю.