Михал Витольд Гайда. Вот почему

Лев Бондаревский
Михал Витольд Гайда.
Вот почему
То было в конце ноября с мигренью долгих ночей,
Свет фонарей на белых от  холода тротуарах.
Мы можем гулять по улицам и говорить, но о чём,
когда слова замерзают холодным огнём в облаках пара?
Потому что даже простая прогулка - это больше, чем диалог,
и звук удвоенных шагов обретает новое значение.
Эхо в воротах шепчет стихи, смысл которых  далёк
для прохожих , следящих ползущие площадью тени.
Сказка чудных витрин магазинам закрытым снится,
а мы все дальше идём, хотя холод покусывает нам руки.
На тонкий ледяной витраж падает звёздная искра.
Это нам: чтобы никогда не забыть друг о друге.

Micha; Witold Gajda - "Malowanie portretu"

Dlatego
By; w;a;nie koniec listopada z migren; d;ugich nocy,
bij;c; ;wiat;em od latarni w zbiela;y ch;odem chodnik.
Mo;emy chodzi; po ulicach i m;wi;, tylko o czym,
gdy s;owa marzn; w k;;bach pary w;r;d szronu zimnych ogni?
Bo przecie; nawet zwyk;y spacer jest wi;cej ni; rozmow;,
a odg;os podwojonych krok;w nabiera nowych znacze;.
Ich echo w bramach szepcze wiersze, sens kt;rych trudno poj;;
przechodniom zapatrzonym w cienie pe;zn;ce pustym placem.
Zamkni;te sklepy wy;ni; ba;nie zaczarowanych wystaw.
A my wci;; dalej, cho; przymrozek pok;sa nas po r;kach.
Na cienki witra; lodu spadnie samotnej gwiazdy iskra.
Jest dla nas: ;eby nie zapomnie; i siebie zapami;ta;.