Райніс як заўжды крыху спазняўся на працу, хоць што там стосы папер ды і ўсё.
Хоць і пылу было ад яго мала , але не ў ім была справа. Старая прыбіральшчыца Матына, з якой Райніс прапарацаваў ўжо дзесяць год, сёння чакала каб сказаць яму , што збіраецца пайсці з працы, бо у яе дужа баляць ногі і рукі і яно не хоча больш працаваць тут і жыць яна будзе на адну пенсію.
-Ды як жа вы пражывіце-спытаў Райніс.
- А як ўсё жывуць сказала Матына, на пенсію , што мне старой трэба, не сілы ж гадаваць. Дачка ўжо даўно жыве з мужам і яны забяспечваюць сям'ю , а мне паесці ды за кватэру заплаціць.
Райніс маўчаў, а потым паглядзеў на ногі Матыны, якія набухлі . І пра сябе вырашаў. Потым стаў гуллівым і было незразумела, гаворыць ён жартам ці не:
-Матына няўжо вы мяне пакідаецца ў гэтых халодных сценах.
-Да чаго вы тут заселі ў іх- крыху ўжо з брэхам адказала Матына.
-Не крыўдыецце Матына ў нас з вамі
ўжо суцэльны калектыў вы прыбіраецца а я займаюся астатнімі справамі.
Часам Матына не разумела, што гаворыць Райніс, неяк выкручваў словы, што сэнс ўжо ад іх не даходзіў.
- Можа яшчэ тыдзень папрацуеце.
Матына сказала ,што больш не вытрымае .
-Добра -сказаў Райніс яму сапраўды стала зразумела старую жанчыну.
І паглядзеўшы на яе ногі ,Райніс
які заўсёды хутка бегаў, не мог явіць такога, пакуль, што
жвавы і маладзенькі.
-Добра я згодны- адказаў Райніс пасля
маўчання, якое крыху зацягнулася прамовіў:
Але можа, хто ў вас ёсць на прыкмеце сяброўка , або хто маладзейшы.
-На што Матына адказала што нікога не пытала і наўрадці будзе.
Раптам Райнісу прыйшла ў галаву
забаўка.-Матына раз вы старая жанчына і ўходзіце ад мяне. Выпейце
са мною чарку Марціні.
На што Матына сказала ,што той падурнеў.
Але Райніс, гаварыў, што Матына як вы можаце , гэта можа апошні раз калі я вас бачу.
А потым дастаў маленькую пляшку с шафы. І наліў сабе і старой жанчыне.