Абеля заўважыла як Райніс прачнуўся рана , прыбіраецца , харашыцца ў яе пачалася лёгкая падозра, што ён некуды збіраецца, але не на працу...
-Ці можна спытаць цябе-прамовіла Абеля.
Райніс ў гэты момант прыглажваў валасы, і не
адварочваючыся ад люстэрка , сказаў, што можна.
-Ты што на гулі сабраўся-без колеру ў голасе спытала Абэля.
- На якія гулі на працу ж.
- Я цябе знаю, колькі год , хоць і любішь ты і апрануцца, але ж мала таго, што ўжо на тваей галаве ўсё прыліпла, дык ты і расчырванеўся больш , чым звычайна. І раніцою ўзняўся што свет. А парфумам напырскаўся ажно не можна.
- Ты памыляешся. Але пра тое, што
сёння прыйдзе жанчына ,каб пайсці на працу ён змаўчаў. Скажа пазней
Можна яна будзе не ў яго гусце. І ўсё будзе ціха.
-Ажно блішчыш -сказала Абеля.
А потым ён пайшоў і было чутна як ён заводзіць машыну.