Чужак

Елена Лосева
Душою квёлою
презренье хворое
к напевам матери
Я в сердце нёс.

В шальную жизнь свою,
чужак, судьбу твою,
как заговоренный
тянул всерьёз.

И словно в телеке
враз сбылись цели все
великой мерою
как кто поднёс.

Да в ночь пасхальную
пришла печальная
вся в белом матушка
в монистах слёз.

С тех пор мерещится
сквозь ночь кудлатую,
сквозь дум нахмуренных
постыдный смрад,
как клином аисты
над нашей хатою
по-над околицей
летят... Летят.

ОРИГИНАЛ:

Чужанiца на белорусском языке

Александр Кожемякин

Душою кволаю
пагарду хворую
да песняў матчыных
у сэрцы нёс.
Цягнуў у здань сваю,
як той замоваю,
чужынскі лёс.

І - нібы ў телеку -
вялізным келіхам
спаўненне мэт ураз -
як хто паднёс.
Ды вось, пад Вялікдзень,
прыйшла ў сны, ў беленькім,
матуля з пацеркамі з слёз.

С тых пор і мроіцца,
праз ноч кудлатую,
праз думкі хмарныя
і сорам злы
як ўздоўж ваколіцы
над роднай хатаю
ляцяць буслы.