Сонца лiвень ясна так свяцiу
Густа фарбы усе змяшау вясёлкi
У блiках пералiву чысцiнi
Лесу. Гэта скарб маёй старонкi.
Дзе у вясёлай спрэчцы ручаi
Сустракаюць спевам хваляу рэкi
I у птушыным хоры ад зары
Нiбы на жалейцы грае ветрык.
Дзе смалiсты водар стройных хвой
Да сябе вяртае, быццам лекi,
I бары, гаi, крышталь азёр
Чысцiнёй адораць чалавека.
в соавторстве...