Цмок ахоўвае прынцэсу,
Ужо вельмі шмат гадоў.
Бараніць так ад эксцэсаў:
З лета і да халадоў.
Ад вар'ятаў і ад злыдняў,
І ад дурняў усіх масцей.
Ён увогуле як мытня,
Сустракае так гасцей.
Але цмок надзею мае,
Можа знойдзецца юнак.
Што свой меч у руцэ трымая,
Гучна бітвы падасць знак.
Уратуе сам прынцэсу
І нарэшце – пераможа.
Хутка з ёй збяжыць да лесу
І вяселле потым...можа...
А пакуль яны чакаюць,
Кожны марыць аб сваім:
Цмок прынцэсу казкай бавіць
І смяецца з ёй скрозь дым.