Вось Алесь тут , чаму ён любіў гэтую хату і не жыў ў кватэры ды і да працы
было блізка.
...Перад нім струмені
іла рака, зіхацелі хвалі, сёння ніводнага рыбака ... Ён прабраўся сюды праз крыху парослую траву. Калі пачынаўся ветрык танклявыя сцябліны шапацелі і рухаліся нібыто ў танцы. Ён сядзеў на кукішках
і глядзеў ў свой адбітак.
Да ракі ўжо было і не так многа крочыць прайсці праз лясок. Але калі пайсці па беразе можна страціць шмат часу.
Тут і не далёка расло шчаўе можна было назбіраць.
Ён тут як бы аднаўляўся і дыхаў , глядзячы ў вочы чыстай вадзе, блукаючы па лесе.
І жыццё яго было празрыстым як гэтая вада.
Побач была крыніца.
Рака была трохі вялікай , але тут я яе
быў больш зацішны куток. На другім беразе таксама калісьці было некалькі хат і жылі людзі , але ўжо выйшаў час і ад іх засталіся рудыя рэшткі . Гаспадары з'ехалі. І цяпер было неяк дзіўна сустрэць гэтыя ўжо
спарахнеўшыя кавалкі дрэва.
Алесь распрануўся і паплыў на другі
бераг.