Ужо колькi прайшло часу. На вулицы
было добрае
и спякотнае надворье. Хельга паставила бутэлечки малака
у халадзильник. Хростны запрашау не як у гости , у мястэчка дзе Яны жывуць. И Хельге захацелася прасвяжыцца и паехаць да Хростнага. Бо ужо целы год Яна ни куды амаль,что не хадзила и не ездила. Ци то душа патрабавала перадыху , ци крыху воли. Тым больш да Хростнага з Альжбетай прыехала дачка Марэпа.
Хельга забыла ,як ужо тая выглядае, тольки успомнилася белае валоссе с шэрым адливам
Маци назбирала для Хельги гасцинцау;. Бо так весялей . Крыху ежы, палатенчыки.
И сапрауды спачатку трэба было праехацца , а потым прайсцися праз лясок. Як гэта было не дзиуна у ау;тобусе Хельга сядзела адна яна апранула нешта легкае але у;се ж такое стрыманнае адзенне. И шляпу на голаву. Сядзела и амль не варушылася. То што яна была адна у;
аутобусе анияк не засмуцила яе, Яна глядела у; пярэдняее шкло, як то роу;на то сбочвала дорога.
Вось и хутка дабралася ехаць паутары гадзины.
У лесе зазвинела птушка. Дзе-нидзе заходили промни. Пад величэзным дрэва расли маленькия кветачки. Доброго ранку лясок -прамовила Хельга, як быццам хацела паразмауляць з лесам.
Добрага ранку.