Алесь збіраўся: ўзяў вады, ежы.
Ўчора сказалі , што паедуць на лён...
Думкі былі аднолькавыя і нейкія занадта простыя ў яго галаве, яшчэ адна турбота дадалася да жыцця. Хоць , што яму не першы раз...І гэта ўсяго ж адзін дзень. Пастаяў ў хаце паглядзеў навокал. Праз шыбы ўжо
свяцілі промні. Ён скокнуў праз лясок.
Ехалі паўгадзіны, ішлі лясы, хаты, двухпавярховыя памяшканні. Паглядзеў на людзёй ў аўтобусе, яны былі розныя, ўсё апранутыя ў працоўнае.
...Ў полі былі яшчэ людзі, пры размове з старой жанчынай стала зразумела што яна адпрацоўвае дзень і там было чалавек дзесяць. Вусаты майстар з'явіўся і занатаваў некаторых ў спісы.
Трэба было сабраць непатрэбныя сцябліны ільну.
Пачалі збіраць у купкі сцябліны, яшчэ далёка бачна было поле, а на прыканцы лес. Нехта набраўся ўжо гарэлкі і п'яны расцянуўся на полі. Жанчына сказала , што яму ўжо апошняя заўвага... Яны разам пакуль было не бачна занеслі пьянчо пад купчастыя кусточкі і накрылі нейкім старым палітом.
Прайшоў поўдзень . Было яшчэ даволі спякотна. Па ілбе Алеся беглі пуцікі. Іншыя пайшлі ўжо далей , хтосьці ішоў марудна. Заставаліся толькі купкі .
Прыехала машына как забраць напатрэбнае насенне.