Віншуюць дні, узгодненыя шчасцем,
Спяваюць ветла ўзімку салаўі!..
Нястрымна, мне бязмежна, салаўі, -
Магу і я песняй разлівацца!..
Хачу, хачу да - глыбіні - выразны,
Гнуткі, стромкі моцы пачуцця,
Бы навяртаюся аднекуль з нечуцця,
Прадбачны квет усведамляю ясна...
І маю густ: і чарна! і пяюча!
На дне душы напята мноства струн! -
Каваль я; адкрыўся так вястун,
Які над рунью ўскружыў - калючай.
Неімаверна струны на пачуцці,
І заміранне лучанай душы
Яднаюць сэрцы, дахаў капяжы
І азалотай зробяцца камусьці!..
Мне да крыві адкрылася выразна:
І бездань мройных незлічоных дум;
Куфэрак - моўны - вершаваны бум.
Ён дапамог слову невыказна...
Я перадаў тоесна пачуцці!..
Мае шалі - вы мой тонкі боль,
Які адрыне выцвелую столь.
Ніколі вод крыніцы не замуціць.