Райнic глядзеу на Хельгу i прыстрасць часам гаварыла у яго вачах,погляд станавiуся вострым i пранiзлiвым i раптам знiкау. Ен ужо быу пагатовы зноу гартаць папкi з дакументамi. Калi Ён намагауся жартаваць з Хельгай на яе твары з'яу;лялася робленая (деланная) усмешка. Але Яна разумела, што гэта не кранала яе. Весь час яна працiрала пыл, або мыла падлогу; клала рукi у блакiтны халат,
Была задуменнай . Думала як хутчэй прыбегчы дадому.
Ды i не была Хельга такой лёгкай на павер. Глядзела на Райнiса хоць i быу; ён прыгожым i лагодным, але ж разумела, што ён ажанаты, каханне у; яе да яго не было. Не той стыль пачуцця. Не прайшло i горкае адчуванне , таго што ён пайшоу; на iншасвет , не прайшоу; сум: не прайшло полымя абдымкау; , якое стала зараз у;нутры свiнцовым воблакам.
Часам пасядзець тры часы Амаль сам -на -сам з Райнiсам у; адным памяшканнi было цяжка. Тады Хельга або прыбiралася, або выходзiла на вулiцу прадыхнуць. Пасля сдымала халат. Калi не было у;жо
нiкого, Райнiс запалиу цыгарэту у; кабiнеце.
;