Горыч слоў - дыханню кайданы.
Умельства шчыльна плюхнуцца на грудзі!
Бачны камень ацяжарам судзіць, -
Няма шчасця - дзірваны маны.
Цісне боль, кілзае - душу! Душу!
Пляцкар шпарчэй перамайструе путы.
Палонны госць. Вогненнай пакуты.
Гарышча. Дол. Страха. Ледзь вяржу.
Вы, сведкі, тамтэйшыя паленні...
Ускладніцца, кідаць на душу
Любові мрою, - жар заварушу
Незваротны сэрцаў - летуценні...
Што? д'яблы? посмех бізунамі?
А не сцібрыць с э н с о р ы к у - Любоў!!!
На ёй Амуры перакрояць кроў.
Яна - акрэсліць першынство між намі!..
Нораў. Зноў час неміласэрны!
Палеглых колькі... Не ад любві...
Падсудных - колькі - на чарзе любві.
Пашча азявілася, - прывід характэрны...
Прыйшлі, чутно. Аддзячылі. Натоўп.
Адрагаталі цокі капытамі.
За пачуццё, з дзіцячымі вачамі,
Вярэдзяць думкі - думкі птушкай дзёўб...