Ежи Жулавский. Тень. 01

Терджиман Кырымлы Третий
I.

Zylem z nia razem jedna wiosne zlota
i o dnia oczom moim byla widna:
cien jej padl na mnie, jak zmora ohydna...
Poszla. Wiem — wroci. Kiedy? nie dbam o to.

Teraz jux nie dbam bo juz nie mam wiosny,
by ja scmic mogla swym szyderczym smiechem,
ani mlodosci by grobowem echem
macic zdolala okrzyk jej radosny...

Gdy przyjdzie znowu, straszyc juz nie bedzie,
wiem — ale wpadnie, jak zbik na zwierzyne, —
jutro? za dziesiec lat? czy za godzine?
— Juz jej nie widze, choc jest ze mne wszedzie.

Jerzy Zulawski


I.

Весну я прожил с нею— золотую.
И днями видимой её осталась
тень, что на мне— дрянной кошмар и жалость.
Ушла. Когда вернётся? Не взыскую.

Мне всё равно: весна не повторится,
будь смущена её надменным смехом,
и юность моя прочь— могильным эхом
не омрачит песней её зарницы.

Она вернётся- не пугать— играть со мною
что кошка с мышью, знаю это— завтра,
через года? Не вижу её, правда,
она при мне повсюду —за спиною.

перевод с польского Терджимана Кырымлы
Cien, Poezje tom II