Алесь Глебчык з супрацоу;цамі узнімалі падлогу. Ужо нават было спякотна. І нават час ісці на абед.
Нехта застау;ся. А нехта пайшоу; у краму .
Ён сядзеу; і адчувау;, як квітнее цішыня. Зараз здавалася у; вакно заляціць матылёк . На версе цікау; і такау; гадзіннік. Яу;ген пасцяліу; нейкую коу;дру і пачау; храпець . Хельга сядзела напружанная у; кабінеце , Райніс прапанавау; ёй кавы, яна не адмовіла. Райніс сачыу; за ёй то з цікавасцю, то з прыстрасцю , то з
бясконцым спакоем. Калі хлопцы працавалі , час ішоу; хутчэй, а зараз Хельге здалося, што ён прыпыніу;ся, можа і не трэба было піць каву бо млосна.
Алесь Глебчык зайшоу; каб папрасіць чымсьці, абцярэцца, Хельга пачала мітусіцца і амаль ,што не вывернула каву і не абварылася, можна сказаць і першы раз пачырванела. Райнiс падняу;ся і дау; анучу Алесю, спытау; ці смаліць той цыгарэты...