Хельга прыйшла да дому. Яна палыхала, рукі трымцелі , а лоб быу; гарачым. Яна падайшла да дзіцяці , пагушкала яго. Нават нічога не з'ела. Потым прылегла на ложак у; сваім пакою. Галіна Брачыславау;на пайшла к ёй .Усхвалявана спытала: "Што с табой дочачка?" Хельга узнялася як робат і прамовіла што усе добра, мабыць у яе тэмпература. Галіна Брачыславау;на прынесла таблетак і шклянку вады . Хельга папрасіла маці супакоіцца. Тая пайшла з трывожным поглядам..
Хельга нібыто палала... Як ён пасмеу; такое зрабіць нахабны Райніс, я ж не рэч якая небудзь. Усе нібыто плыло перад яе вачамі. Усе непаслухмяные валасы былі мокрымі. Перад вачамі стаяла то дзіцяці, то яе каханак, то твар Алеся .
Потом яна у;зяла лекі, сярод іх былі тыя, што павінны былі заспакоіць.
Уночы пачауся дождж Хельга хутала свае тела, а потом ей здалося быццам яна плыве па рэчцы пад дажджом. Як быццам свежыя кроплі, хацелі натоліць яе. Пад раніцу стала лягчэй. Трызненне пачынала скончвацца . Зноу з'явілася Хельга , прамая як нацягнутая як струна.