Лета хутка праляцела
Восень мокрая прыйшла,
Сонца паглядзіць нясмела
Толькі светам без цяпла.
Нашы любыя бярозкі,
Вокам пахмурным глядзяць
І збянтэжана, бы слёзки
Дожджычкам лісткі ляцяць.
Покрыў мяккі на сцяжынку
Лёг, як рады дзетвара-
Пазабавяцца хвілінку
Іда хаты зноў пара.
Знікла нават пазалота,
Колер сумны у двары.
Так рыхтуецца прырода
Да зімовае пары.