Анатолий Аврутин. Два поезда. Рус. Бел

Максим Троянович
Два поезда тому назад
Перрон был яблочно-клубничным,
Смородинным, всмяткуяичным,
Все  предлагающим  подряд.

    Два поезда тому назад
    Накидка серебрила плечи,
    И обещал иные встречи
    Плацкартно-вымученный взгляд.

Два поезда тому назад
Я бабке поклонился в пояс
За кружку вишен... Вздрогнул поезд,
И тень его накрыла сад.

    Два поезда тому назад
    Все было чуточку иначе.
    Окончен день... И вечер начат...
    А всхлипнуть — годы не велят.


***

Два цягнікі таму назад
Перон быў яблычна-клубнічным,
Парэчкавым, всмяткуяічным,
Усё прапануючым наўзгад.

    Два цягнікі таму назад
    Накідка серабрыла плечы,
    І абяцаў іншыя сустрэчы
    Плацкарта-мучаны погляд.

Два цягнікі таму назад
Я бабцы ў пояс пакланіўся
За кружку вішань... Цягнік згубіўся,
І цень яго накрыла сад.

    Два цягнікі таму назад
    Усё крышачку бы зарапад.
    Скончаны дзень... І вечар рад...
    А ўсхліпнуць — гэта не загад.

    Перевёл Максим Троянович