Шёл снег всю ночь. Выстраивал мосты.
Особо никуда не торопясь,
Сшивал он без ненужной суеты
Земли и неба порванную связь.
Он шёл, и этим равновесье нёс
В пространство переставленных вещей.
Насвистывал он песенку под нос…
Чей нос? Что за вопрос! Неважно, чей!
Он шёл один, но был и там, и здесь.
Он шёл бесшумно в полной тишине.
Он шёл… А ты с вопросами не лезь –
К кому он шёл? Да может быть – ко мне!
Или к тебе. Скорее – ни к кому –
В такое время гости не в чести.
Он просто шёл. Вольготно шлось ему,
И так хотелось душу отвести…
Мы спали, под подушку положив
Уютное и тёплое «вчера».
Снег был как сон. Роились миражи,
А на ветвях искрилась мишура.
Шёл снег, мы мирно спали до утра,
Никто его нисколько не винил,
Что некто под подушкою «вчера»
На жёсткое «сегодня» подменил.
Но к горечи подмен привыкшим нам
Не сетовать на это, не роптать…
Ты только посмотри по сторонам!
Шёл снег. Пришёл. А нам тропу топтать
По выстроенным призрачным мостам
Сквозь нечто в незакрытое ничто,
Всё расставляя по своим местам…
За вечность не поручится никто.
***
Ішоў снег усю ноч...
Ішоў снег усю ноч. Ён будаўваў масты.
Асоба нікуды не спяшаючыся,
Сшываў ён без непатрэбнай мітусні
Зямлі і неба падраную сувязь.
Ён ішоў, і гэтым раўнавагу нёс
У прастору перастаўленых рэчаў.
Насвістваў ён песеньку пад нос…
Чый нос? Што за пытанне! Усё роўна, чый!
Ён ішоў адзін, але быў і там, і тут.
Ён ішоў бясшумна ў поўнай цішыні. ці не.
Ён ішоў… А ты з пытаннямі не лезь –
Да каго ён ішоў? Ды можа быць – да мяне!
Ці да цябе. Хутчэй – ні да каго –
У такі час госці не ў гонары.
Ён проста ішоў. Прывольна ішлося яму,
І так жадалася душу адвесці…
Мы спалі, пад падушку паклаўшы
Ўтульнае і цёплае «ўчора».
Снег быў як сон. Раіліся міражы,
А на галінах іскрылася мішура.
Ішоў снег, мы мірна спалі да раніцы,
Ніхто яго ніколькі не вініл,
Што нехта пад падушкаю «ўчора»
На цвёрдае «сёння» падмяніў.
Але да гаркаты падмен якія звыкліся нам
Не наракаць на гэта, не наракаць…
Ты толькі паглядзі па баках!
Ішоў снег. Прыйшоў. А нам сцежку таптаць
Па выбудаваных прывідных мастах
Скрозь нешта ў незачыненае нішто,
Усё расстаўляючы па сваіх месцах…
За вечнасць не даручыцца ніхто.
Перевёл Максим Троянович