Как пальцы рук, сплетая в вышине
Смолистые обветренные кроны,
Два дерева молчат наедине,
Согретые любовью разделённой.
Им сладостно парить над тишиной,
И тишину доверчивую слушать…
И не подозревать, что под землёй
Их корни в темноте друг друга душат…
***
Два дрэвы
Як пальцы рук, сплятае вецце часам
Смалістыя засівераныя кроны,
Два дрэва маўчаць сам-насам,
Падзелены каханнем разлучоным.
Салодка ім парыць над цішынёй,
І цішыню даверлівую слухаць…
І не падазраваць, што пад зямлёй
Іх карані адзін другога душаць…
Перевёл Максим Троянович